​ผู้แต่ง :  
นายสวน ผู้เป็นมหาดเล็กของพระเจ้ากรุงธนบุรี

 

​จุดมุ่งหมายในการแต่ง :
เพื่อสรรเสริญพระเจ้ากรุงธนบุรี
 

​ลักษณะคำประพันธ์ :
โคลงสี่สุภาพจำนวน 85 บท
 

เนื้อเรื่องย่อ :
เริ่มต้นด้วยการบอกนามผู้แต่ง บอกจุดมุ่งหมายในการแต่ง บอกวันเวลาในการแต่ง  จากนั้นไปชมพระบุญญาธิการของพระเจ้ากรุงธนบุรี ด้านต่างๆ ได้แก่ พระราชกรณียกิจด้านศาสนา การสร้างเมือง  กล่าวถึงพระมเหสี ชมข้าราชการ ทหาร  กล่าวถึงการปฏิบัติธรรมเพื่อเข้าสู่นิพพาน

คุณค่าของเรื่อง :
1.คุณค่าด้านประวัติศาสตร์ ให้ความรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์การสถาปนากรุงธนบุรีเป็นเมืองหลวง การปราบก๊กต่างๆ เจ้านครราชสีมา  เจ้านครศรีธรรมราช และเจ้าพระฝาง ทั้งนี้ยังให้ทราบรายละเอียดว่าภายในพระราชฐานมีการบรรเลงมโหรีและมีนางรำ
ตัวอย่าง

- การยกทัพจากจันทบุรีมาสร้างเมืองใหม่คือกรุงธนบุรี
- จึ่งยกพยุหยาตรข้าม กันดาร ชเลนา
- จรจากจันทบูรสถาน ท่านไท้
- สถิตธนนครินราน อริราช
- หวังศาสน์สมบูรณ์ เทพร้องสดุดี

2. คุณค่าด้านสังคม บอกให้ทราบว่า สมัยนั้นในพระราชวังมีการแสดงระบำรำฟ้อน การบรรเลงวงมโหรี
มีนรนาริศเรื้อง ระบำขำ
วรรูปสุนทรรำ เรื่อยร้อง
ชูเฉลิมราชฐานบำ- เรอราช
เป็นที่สุขเขษมซร้อง พรั่งพริ้มเพราไสว

3. คุณค่าด้านวรรณศิลป์ วรรณคดีเรื่องนี้นายสวน มหาดเล็ก แต่งด้วยความภักดี จึงมุ่งเน้นกล่าวสรรเสริญมากกว่ามุ่งความไพเราะด้านวรรณศิลป์ แต่ก็มีโคลงที่มีความไพเราะ

- การใช้สัมผัสพยัญชนะภายในแต่ละวรรค
พระมามอบชีพช้อน ชิพิต
อวยโภชนาทานอุทิศ ทั่วได้
อเนกบริจาคนิตย์ สนองศาส นานา
ธรณิศหวาดไหวไหว้ เชิดชี้ชมผล
ถอดความ พระองค์(พระเจ้าธนบุรี) มอบชีวิตของพระองค์อุ้มชูผู้อื่น พระองค์ทรงบริจาคทาน สม่ำเสมอ ตามคำสอนในพระพุทธศาสนา ไม่ว่าพระองค์ทรงเสด็จไปหนใดมีแต่เสียงสรรเสริญ