​ผู้แต่ง :
สันนิษฐานว่าผู้แต่งอาจมีมากกว่า  1  คน  เพราะเนื้อเรื่องในหลักศิลาจารึกแบ่งได้เป็น  3  ตอน
         -   ตอนที่  1  ใช้คำแทนชื่อว่า  กู  เข้าใจว่าพ่อขุนรามคำแหงคงจะทรงแต่งเอง
         -   ตอนที่  2 และ 3  เข้าใจว่าจะต้องเป็นผู้อื่นแต่งเพิ่มเติมภายหลั



​ความมุ่งหมาย :   
เพื่อบันทึกเรื่องราวต่างๆ  ในสมัยกรุงสุโขทัย    ลักษณะการปกครอง    ชีวิตความเป็นอยู่ของราษฎร       ตลอดจนบรรยายถึงความเจริญรุ่งเรือง  และความสมบูรณ์พูนสุขของกรุงสุโขทัย



ลักษณะการแต่ง :
แต่งเป็นร้อยแก้วที่มีลักษณะเป็นภาษาไทยแท้   เป็นประโยคสั้นๆ   กะทัดรัด    บางตอนมีเสียงสัมผัสคล้องจองกันบ้างระหว่างวรรค



​เนื้อหาสาระ :
    ​ ตอนที่  1   เป็นเรื่องราวของพ่อขุนรามคำแหงทรงเล่าประวัติของพระองค์ตั้งแต่ประสูติจนได้เสวยราชย์  ใช้คำแทนชื่อว่า  "กู"  เป็นพื้น  จึงเป็นทำนองอัตชีวประวัติ

     ตอนที่  2   เนื้อเรื่องเป็นการเล่าเหตุการณ์ต่างๆ  และขนบธรรมเนียมของกรุงสุโขทัย  การสร้างพระแทนมนังคศิลา  การสร้างวัดมหาธาตุ  เมืองศรีสัชนาลัย  และการประดิษฐ์อักษรไทย
     ตอนที่  3   เนื้อเรื่องเป็นการกล่าวสรรเสริญและยอพระเกียรติพ่อขุนรามคำแหง  และกล่าวถึงอาณาเขตของกรุงสุโขทัยที่แผ่กว้างออกไป



คุณค่า :

1. ด้านประวัติศาสตร์   ให้ความรู้เกี่ยวกับพระราชประวัติพ่อขุนรามคำแหง  จารึกไว้ทำนองเฉลิมพระเกียรติ    ตลอดจนความรู้ด้านประวัติศาสตร์  โบราณคดี   และสภาพสังคมของกรุงสุโขทัย  ทำให้ผู้อ่านรู้ถึงความเจริญรุ่งเรืองของกรุงสุโขทัย  พระปรีชาสามารถของพ่อขุนรามคำแหง  และสภาพชีวิตความเป็นอยู่ของชาวสุโขทัย

2. ด้านสังคม   ให้ความรู้ในด้านกฎหมายและการปกครองในสมัยสุโขทัย
3. ด้านวัฒนธรรม  ให้ความรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมและประเพณีของชาวสุโขทัย
4. ด้านภาษา  จารึกของพ่อขุนรามคำแหงเป็นหลักฐานสำคัญที่สุด  ที่แสดงให้เห็นถึงกำเนิดของวรรณคดีและอักษรไทย



ตัวอย่าง :

     "พ่อกูชื่อศรีอินทราทิตย์   แม่กูชื่อนางเสือง   พี่กูชื่อบานเมือง   ตูพี่น้องท้องเดียวห้าคน  ผู้ชายสาม  ผู้ญิ่งโสง  พี่เผือผู้อ้ายตายจากเผือเตียมแต่ยังเล็ก" 

     "เมื่อชั่วพ่อกู   กูบำเรอแก่พ่อกู   กูบำเรอแก่แม่กู   กูได้ตัวเนื้อตัวปลา   กูเอามาแก่พ่อกู   กูได้หมากส้มหมากหวาน   อันใดกินอร่อยกินดี  กูเอามาแก่พ่อกู  กูไปตีหนังวังช้างได้  กูเอามาแก่พ่อกู  กูไปท่บ้านท่เมือง  ได้ช้างได้งวง  ได้ปั่วได้นาง  ได้เงือนได้ทอง  กูเอามาเวนแก่พ่อกู  พ่อกูตายยังพี่กู  กูพร่ำบำเรอแก่พี่กู  ดั่งบำเรอแก่พ่อกู  พี่กูตาย  จึงได้เมืองแก่กูทั้งกลม"